Management Story

တစ္ေန ့တြင္ မီးပံုပ်ံ စီးလာေသာ လူတစ္ေယာက္ သည္ မီးပံုပ်ံစီးေနယင္း လမ္းေပ်ာက္သြားေလသည္။ ဒါေၾကာင့္ ထိုသူသည္ မီးပံုပ်ံ ဓါတ္ေငြ ့ကို နည္းနည္းေလ်ာ ့ျပီး ေျမျပင္နဲ ့နီးေအာင္ ဆင္းလာခဲ့ေလသည္။ ထိုအခါ ေျမျပင္တြင္ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ ့ရသျဖင့္ လွမ္းေမးလိုက္ေလသည္။

ေက်းဇူးျပဳျပီး ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ေနရာေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ ေျပာေပးလို ့ရမလားခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္ ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ ့ ေတြ ့ဖို ့ခ်ိန္းထားတာ လမ္းေပ်ာက္ေနလို ့။ ၁ နာရီေလာက္ေတာင္ ေနာက္က်ေနျပီ။

ေျမျပင္က လူကေအာက္ပါအတိုင္း ျပန္ျပီး ေျဖလိုက္ေလသည္။

သင္က အခု အခ်ိန္မွာ မိုးပ်ံဖူေပါင္းထဲမွာပါ။ ေျမျပင္ကေန အျမင့္ေပ ၃၀ အထက္မွာ ရွိေနပါတယ္။ သင့္တည္ေနရာ အတိအက်ကေတာ့ ေျမာက္လတၱီတြဒ္ ၄၀ နဲ ့၄၁ ဒီဂရီနဲ ့ အေနာက္ေလာင္ဂ်ီတြဒ္ ၅၉ နဲ ့ ၆၀ၾကားမွာပါ။

မိုးပ်ံပူေဖာင္းေပၚ လူက “မင္းက အင္ဂ်င္နီယာ “ ျဖစ္ရမယ္လို ့ျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။

ထိုအခါ ေျမျပင္ေပၚကလူက “မင္း ဘယ္လို သိတာလဲ” လို ့ျပန္ေမးလိုက္ပါတယ္။

မိုးပ်ံပူေဖာင္းေပၚက လူက “ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ မင္းေျပာတာေတြ အားလံုးက နည္းပညာ ပိုင္းအရ အမွန္ဆံုးပဲ။ ဒါေပမယ့္ မင္းေျပာတဲ့ အခ်က္ေတြက ငါ့အတြက္ ဘာမွ အက်ိဳးမျပဳႏိုင္ဘူး။ ငါအခု ထိ လမ္းေပ်ာက္ေနတုန္းပဲ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရယင္ မင္းေျပာသမွ် ငါ့အတြက္ အေထာက္အကူမျပဳဘူး။ ငါ့ခရီးကိုေတာင္ ေႏွာင့္ေႏွးေစႏိုင္ေသးတယ္။

ေျမျပင္ေပၚကလူကလည္း “ဒါဆို မင္းက မန္ေနဂ်ာ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမယ္” လို ့ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

မိုးပ်ံပူေဖာင္းေပၚက လူက “မင္း ဘယ္လိုသိလဲ” လို ျပန္ေမးလိုက္ေလသည္။

ေျမျပင္ေပၚကလူက “မင္းအေနနဲ ့ဘယ္ေရာက္ေနတယ္..ျပီးေတာ့ ဘယ္သြားေနတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ မသိဘူး။ သင္အျမင့္ေရာက္ေနတာကလည္း ေလေတြ အားကိုးနဲ ့ေရာက္ေနတာ။

သင္က ကတိတစ္ခုကို ေပးျပီးယင္ ဘယ္လို ကတိတည္ရမယ္ဆိုတာကို မသိဘူး။ ျပီးေတာ့ သင့္ေအာက္မွာ ရွိတဲ့သူေတြ က သင့္ရဲ ့အခက္အခဲေတြကို ေျဖရွင္းေပးရမယ့္ သူေတြလို ့အျမဲျမင္တယ္။ “ ဟုျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။

Good Night.

ကိုဟိန္း (Prospect Myanmar)