တင္းနစ္ေဘာလံုးတစ္လံုး၊ စက္ဝိုင္းတစ္ခု၊ ႏွင့္ နံပါတ္ ၃၀၀၀၀

## တင္းနစ္ေဘာလံုးတစ္လံုး

သူ႔အသက္ (၂၁) ႏွစ္မွာ ကုမၸဏီတစ္ခု စေထာင္ျဖစ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူတူတြဲၿပီးေတာ့ေပါ့။ ကုမၸဏီရဲ႕ လုပ္ငန္းကေတာ့ SAT သင္တန္းေတြကို Online ကေန သင္ရိုးအသစ္နဲ႔ သင္ႏိုင္ဖို႔ ဝန္ေဆာင္မႈ ေပးတဲ့ လုပ္ငန္းပါ။ အစကေတာ့ ဟုတ္မလိုလိုပါပဲ။ ႏွစ္နည္းနည္းၾကာေတာ့ အႏႈတ္လကၡဏာျပလာတယ္။ လုပ္ရကိုင္ရတာ ပိုခက္လာတယ္။ သူ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကို လံုးဝ ဆက္ၿပီး လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္ကို မရွိေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားမရတာေတြ၊ ယံုၾကည္မႈမရွိေတာ့တာေတြလဲ ေနာက္က လိုက္လာေတာ့တာေပါ့။ ဒါနဲ႔ပဲ သူ အဲဒီအလုပ္ကို နားလိုက္တယ္။ ဆက္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။

ဒီေနာက္မွာ online မွာ ဖဲရိုက္လို႔ရတဲ့ Poker Bot တစ္ခု ဖန္တီးၿပီး ကိုယ္တိုင္လဲ ဖဲကစားရင္း စိတ္ေလေနခဲ့တယ္။ ဖဲလဲ စြဲသြားတယ္ဆိုပါေတာ့။ အဲဒီမွာ သူတစ္ခုသြားေတြ႕တာက အလုပ္တစ္ခုလုပ္ဖို႔ ပိုက္ဆံရရံု၊ လုပ္ခ်င္စိတ္ ရွိရံုနဲ႔ မလံုေလာက္ဘူး ဆိုတာပဲ။ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့သူေတြကို သူလိုက္ေလ့လာၾကည့္တယ္။ အားလံုးက ကိုယ့္အလုပ္ကို ကိုယ္ ရူးသြပ္စြဲလမ္းစြာ လုပ္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရေတာ့တာပဲ။ ျပႆနာ အခက္အခဲေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေတြ႕ရေတြ႕ရ စြဲစြဲလမ္းလမ္း ရူးရူးသြပ္သြပ္ကို ေျဖရွင္းၿပီး ဆက္လုပ္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရတဲ့အခါ သူတစ္ခုသေဘာေပါက္သြားတယ္။

အိမ္မွာ ေခြးေမြးထားတဲ့သူေတြ ေခြးနဲ႔ကစားေနက်လူေတြ ရွိမွာပါ။ လက္ထဲမွာ တင္းနစ္ေဘာလံုးကို ကိုင္လိုက္တာနဲ႔ ေခြးဆိုတာ မ်က္လံုးအေရာင္ကို ေတာက္ၿပီး ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေနၿပီ။ တင္းနစ္ေဘာလံုးကို ပစ္လႊတ္လိုက္တာနဲ႔ တရွိန္ထိုးေျပးေကာက္ေတာ့တာပဲ။

လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တင္းနစ္ေဘာလံုးကို ရွာမေတြ႕ၾကေသးတာပါ။ သူလဲ ဒီလိုမ်ိဳး ျဖစ္ခဲ့ပါလားဆိုတာ သူသိသြားတယ္။ ပထမအလုပ္ကို သူမႀကိဳက္တာမဟုတ္ေပမယ့္ သူရူးရူးမိုက္မိုက္ စြဲလမ္းစြာ ေျပးေကာက္ ေျပးလိုက္မယ့္ တင္းနစ္ေဘာလံုးမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးဆုိတာ သူတစ္ခါတည္း သိသြားခဲ့တယ္။

## စက္ဝိုင္းတစ္ခု

သူ႔မွာ တစ္ေဆာင္တည္းေနတဲ့ ညီအကိုလိုခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းမွာလဲ အျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ စပ္တူေထာင္ထားတဲ့ ကုမၸဏီတစ္ခုရွိတယ္။ သူတို႔ေတြ အကုန္အက်သက္သာေအာင္ အတူတူစုေနၾကၿပီး Code ေတြဘာေတြ အတူတူ ေရးၾကနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။

တစ္ရက္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတို႔တေတြ အျပင္သြားမလို႔ လုပ္ေနတာေတြ႕ေတာ့ ဘယ္သြားမလို႔လဲလို႔ သူေမးၾကည့္မိတယ္။ Investor ဆီ သြားေတြ႕မလို႔ လို႔ ျပန္ေျဖေတာ့ သူလဲ သာမန္ပဲ “ေအာ္ ေအး ေအး” ေပါ့။ ဒီလိုပဲ ထင္လိုက္မိတယ္။ တကယ့္တကယ္က် Investor က သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဟယ္လီေကာ္ပတာနဲ႔ကို လာေခၚတာဗ်။ ေနာက္ရက္ေတြက်ေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုေတြ Silicon Valley ကိုေျပာင္းေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ေျပာင္းသြားၾကေတာ့ သူတစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့တယ္။

ၾကားထဲမွာလဲ အဆက္အသြယ္ေတာ့ ျပတ္ၾကတယ္မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ရက္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကေျပာတယ္။ ဟိုရက္က Vinod Khosla နဲ႔ ေတြ႕တယ္တဲ့။ Vinod Khosla ဆိုတာ နည္းပညာေလာကမွာ မသိတဲ့သူမရွိတဲ့ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈလုပ္တဲ့ သူေဌးႀကီး။ ဘာေတြေျပာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ကုမၸဏီမွာ ေဒၚလာ (၅) သန္း ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံဖို႔ သူေဌးႀကီးက သေဘာတူလိုက္ၿပီတဲ့။

သူေတာ္ေတာ္ ေရွာ႔ရသြားပါတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ကုမၸဏီစေထာင္ခဲ့တာ (၂) လေလာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ သူ႔ထက္အသက္လည္းငယ္တယ္၊ အေတြ႕အႀကံဳလည္း နည္းတယ္။ သူ႔ကုမၸဏီ လုပ္ငန္းလည္ပတ္ခဲ့တာ ႏွစ္ေပါက္ေနၿပီ။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းအတြက္ ဝမ္းသာေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ဆန္းစစ္ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီလို႔ သူ သိလိုက္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ သူဒီလို ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ မရေသးသလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ရုန္းကန္ေနရသလဲ။

လူေတြဟာ စက္ဝိုင္းတစ္ခုထဲမွာ ေနၾကတာပါ။ ကိုယ့္စက္ဝိုင္းထဲမွာ ရွိေနသူေတြကပဲ ကိုယ္ဘာေကာင္ျဖစ္လာမလဲလို႔ ပံုေဖာ္ထုဆစ္ေပးတာျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုရိုးတစ္ခုရွိတယ္။ “လူဟာ သူေပါင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္း (၅) ေယာက္ရဲ႕ ပ်မ္းမွ် ျဖစ္တယ္” တဲ့။ သေဘာက ေပါင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္း (၅) ေယာက္ရဲ႕ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြ ဆိုးတဲ့အခ်က္ေတြဟာ လူတစ္ေယာက္မွာ သြားေတြ႕ရတယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ။ ျမန္မာလိုျပန္ရင္ေတာ့ “တံငါနားနီးတံငါ၊ မုဆိုးနားနီးမုဆိုးေပါ့”။ Investor ေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားႏိုင္တဲ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္း Funding ရတာ ဘာမွမထူးဆန္းတဲ့ ကိစၥဆိုတာ သူသေဘာေပါက္သြားပါတယ္။

သူ႔ စက္ဝိုင္းထဲမွာေရာ ဘယ္သူေတြရွိသလဲ….

## နံပါတ္ ၃၀၀၀၀

ဒါနဲ႔ပဲ သူေနာက္ထပ္ လုပ္ငန္းတစ္ခုေျပာင္းလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီ idea ကေတာ့ မဆိုးဘူးေျပာရမယ္။ သူ႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး လမ္းစေတြ ပြင့္လာခဲ့ၿပီး San Francisco ကို ေျပာင္းေရႊ႕ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူ႔ကုမၸဏီကို ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူေတြက မီးစိမ္းျပလိုက္တဲ့ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ စရတယ္… သူ ေပ်ာ္လိုက္တာဆိုတာ.. ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ရသလိုပါပဲ။ အစတုန္းက ေဒၚလာ ၆၀ ပဲက်န္တဲ့ သူတို႔ကုမၸဏီ ဘဏ္အေကာင့္ထဲ ေဒၚလာ ၁.၂ သန္းေရာက္လာတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြတုန္းက သူအမွားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္ခဲ့မိတယ္။ မွားတာေတြက အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ Entrepreneur မဆို စစခ်င္းမွာ ဘယ္သူမွ မမွားခဲ့တဲ့သူ မရွိပါဘူး။ ကမာၻေက်ာ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ Bill Gates တို႔ Steve Jobs တို႔လဲ အစပိုင္းမွာ မွားခဲ့တာပါပဲ။ ဒီဘက္ေခတ္မွာ သူသေဘာက်တာလဲ ဒါပါပဲ။ က်ရံႈးတယ္ မွားတယ္ဆုိတာ သိပ္အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ တစ္ခါေလာက္ မွန္လိုက္ဖို႔ပဲလိုတာ။

San Francisco ကို ေျပာင္းလာၿပီးေတာ့ တစ္ည သူ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ online ေပၚတက္ၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီ ၾကည့္ေနတုန္း webpage တစ္ခုမွာ သြားေတြ႔တယ္။ လူဟာ သူ႔ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ရက္ေပါင္း ၃၀၀၀၀ ေလာက္ပဲ အသက္ရွင္ရတာဆုိပဲ။ ဒါနဲ႔ သူလဲ Calculator ထုတ္ၿပီး သူ႔အသက္ 24 နဲ႔ 365 ရက္ကို ေျမွာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ... ဟိုက္ ရက္ေပါင္း ၉၀၀၀ ေလာက္ေနၿပီးသြားၿပီးသားး ျဖစ္ေနတာ သြားေတြ႔ေတာ့တာပါပဲ။ ဒီ ရက္ ၉၀၀၀ မွာ သူဘာေတြလုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ.. ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ ရတာကမွ ရက္ ၃၀၀၀၀ ကို ရက္ ၉၀၀၀ ဆိုတာ နည္းနည္းေနာေနာ ကုန္သြားတာမဟုတ္ပါလားဗ်ာ။

ဒီ ၃၀၀၀၀ ဆိုတဲ့ နံပါတ္တစ္ခုဟာ တစ္ေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ နည္းလာဦးမွာပါ။ တစ္ခု ကုန္သြားတိုင္း ကုန္သြားတိုင္း ဘာေတြအက်ိဳးရွိတာလုပ္ၿပီးၿပီလဲ ဘယ္ေလာက္ တန္ဖိုးရွိရွိ ျဖတ္သန္းၿပီးၿပီလဲ ဆုိတာကို အၿမဲ အမွတ္ရေနဖို႔ လိုပါတယ္။ သူဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ဘဝရဲ႕ က်န္ရွိေနတဲ့ တစ္ရက္စီတိုင္း တစ္ရက္စီတိုင္းကို အေကာင္းဆံုးလုပ္ဖို႔၊ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတာေတြ ေရြးလုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
သူ .. သူ.. နဲ႔ ေျပာေနတဲ့ သူ ဆိုတာကေတာ့ တျခားသူမဟုတ္ပါဘူး။

ယခုခ်ိန္မွာ ေဒၚလာ ဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာ တန္ဖိုးရွိေနၿပီျဖစ္တဲ့ ကုမၸဏီတစ္ခုရဲ႕ တည္ေထာင္သူ.. File ေတြ အလြယ္တကူ Backup လုပ္ႏိုင္ဖို႔၊ Cloud အေျချပဳစနစ္ကို သံုးၿပီး မွ်ေဝႏိုင္ဖို႔ ဝန္ေဆာင္မႈေပးေနတဲ့ Dropbox ရဲ႕ ဖန္တီးရွင္ ဘီလ်ံနာ လူငယ္ Drew Houston ပဲျဖစ္ပါတယ္။

ကဲ.. ခင္ဗ်ားလဲ ၿပီးေအာင္ ဖတ္ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ ေမးခ်င္တဲ့ စကားေလးေတြ ရွိပါတယ္။

ခင္ဗ်ားရဲ႕ တင္းနစ္ေဘာလံုးက ဘာလဲ?
ခင္ဗ်ားရဲ႕ စက္ဝိုင္းထဲမွာ ဘယ္သူေတြရွိသလဲ?
ဒီတစ္ဘဝမွာ ခင္ဗ်ားရတဲ့ ရက္ ၃၀၀၀၀ ကို ဘယ္လိုသံုးဖို႔ စဥ္းစားထားလဲ?

ေအာင္မြန္ခ်မ္း
Ref: (www.akhayar.com မွ “Dropbox ရဲ့ CEO ျဖစ္သူ ဘီလ်ံနာ Drew Houston ၏ ဝွက္ဖဲ သံုးခ်ပ္" ေဆာင္းပါးကို Version ေျပာင္းေရးသည္)